เราสังเกตุดูเมื่อเราสามารถระลึกรู้ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า จิตใจของเราก็จะหยุดคิดใช่ไหม ? หยุดคิดเรื่องอดีตก็ดี คิดเรื่องอนาคต คิดเรื่องใครดี ใครไม่ดี หรือเราทำดี เราทำชั่ว เราชอบ ไม่ชอบ สิ่งเหล่านี้หยุดคิดไว้ก่อน สุขภาพใจดี ก็เป็นสงบใจ สบายใจ เราก็ปล่อยวางคนนี้คนนั้น แม้แต่ตัวเองเราเป็นใครก็หยุดคิด สังเกตดูหายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ เมื่อทำใจสงบ มีความรู้สึกตัวชัดเจน ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า ผู้หญิงก็ดี ผู้ชายก็ดี มีความรู้สึกเหมือนกัน ไม่มีความรู้สึกเราเป็นผู้หญิง เราเป็นผู้ชาย เพียงแต่เราก็ระลึกรู้กายวัตถุอย่างหนึ่งก็มีอยู่ กายกำลังนั่งอยู่ ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า ถ้าความนึกคิดเกิดขึ้น เราต้องพยายามกำหนดกาย กำหนดลมหายใจ เมื่้อรู้สึกตัวอยู่ที่ลมหายใจออก ลมหายใจเข้าแล้วความคิดก็หายไป พยายามทำใจสงบ เป็นจิตใจที่มีกำลังใจ เราก็สามารถหยุดได้ หยุดความรู้สึกขี้เกียจ หยุดความรู้สึกนึกคิดฟุ้งซ่าน หยุดความรู้สึกนึกคิดโกรธบ้าง น้อยใจบ้าง เสียใจบ้าง เป็นสุขภาพใจที่ไม่ดี เราก็ต้องหยุด ต้องปล่อยวางเพียงแต่หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ จนมีสติเกิดขึ้น มีสติสัมปชัญญะ ความรู้สึกตัวชัดเจนหรือมีจิตตั้งมั่นกับลมหายใจออก ลมหายใจเข้า เมื่อมองเห็นลมหายใจชัดเจนแล้ว ขณะนั้น ก็สังเกตดูคำว่าไม่สบายใจนี้ตั้งอยู่ไม่ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น